Het leven van een welzijnscoach in tijden van corona

Kunnen welzijnscoaches hun werk nog wel doen, nu huisartsen niet meer doorverwijzen en alle activiteiten waar cliënten naartoe begeleid worden, stil liggen? Volgens Wendy van Beeten, welzijnscoach in het Amsterdamse stadsdeel Bos en Lommer, kan het wel degelijk, maar vraagt de situatie om andersoortige begeleiding.

Wendy werkt in huis, nee, niet haar eigen huis, maar in het Huis van de Buurt De Boeg. Normaal gesproken gonst het in dit voormalig verzorgingshuis van de activiteiten. Nu is het multifunctionele gebouw stil en verlaten. Net als elders werd ook in Bos en Lommer de afgelopen weken de ene na de andere activiteit afgelast, opgeschort, stilgelegd; het Huis van de Buurt, de bibliotheek en kerken sloten hun deuren; huisartsenpraktijken, ziekenhuizen en apotheken worden angstvallig gemeden. Mensen durven zelfs niet meer bij elkaar op bezoek te gaan, zeker niet als ze kwetsbaar zijn. Kortom: CORONA beheerst het complete leven.

Heeft de welzijnscoach dan nog wel werk? “Jazeker wel”, vertelt Wendy. Amsterdam heeft als eerste gemeente één telefoonnummer en  een speciale website opgezet voor alle hulpvragen. Mensen kunnen aangeven wat hun hulpvraag is, anderen vertellen wat ze kunnen bieden. Hulpvragers en vrijwillige of professionele hulpaanbieders worden vervolgens gekoppeld. “Het zwaartepunt ligt bij de basale behoeften. We werkten al veel met vrijwilligers. Als het kan, zetten we die nu in voor de hulpvragen.”

Van welzijns- naar persoonlijke coach

“We krijgen geen nieuwe verwijzingen meer.” De afgelopen tijd verloopt de begeleiding telefonisch en digitaal: “We hebben een belronde gedaan met cliënten van dit jaar en vorig jaar om te horen ‘Hoe gaat het? Hoe kom je de dag door? Wat doet het nieuws met je? Sommigen reageerden afwijzend, maar veel mensen zijn angstig en onzeker: red ik het wel? Hoe lang gaat het duren? Ze raken geïsoleerd, de sociale contacten zijn weggevallen. Zij vinden het fijn als er contact is. Ik probeer hen één keer per week te bellen of te facetimen.” Voor de juiste aanpak van die telefonische begeleiding hebben Wendy en haar collega’s van het team buurtwerk tips gekregen van onder anderen het Rode Kruis en de GGZ-coach, zoals adviseer mensen om niet te veel te luisteren naar alle berichtgeving over het coronavirus en in beweging te blijven, bijvoorbeeld door op televisie naar Nederland in Beweging te kijken en thuis mee te doen. “Of ik stuur een beweegposter en geef daar uitleg bij. Binnenkort starten we met ouderen te bellen die zelfstandig wonen en gebruik maakten van de faciliteiten van het Huis van de Buurt.”

De afgelopen weken heeft ze ervaren dat ze van welzijnscoach meer een persoonlijke coach is geworden. Het is volgens haar belangrijk dat een welzijnscoach verschillende coachingsmethoden beheerst. Het liefst zou ze willen dat er een echte opleiding tot welzijnscoach komt.

Iedereen digitaal(?)
“Verder onderzoeken we met alle netwerken wat de behoeften zijn die we vanuit Welzijn op Recept kunnen oppakken.” Maatschappelijke organisaties, aanbieders van dagbesteding, sociale firma’s en bewoners hebben mooie alternatieven voor dagbesteding en hulp opgezet. Die zijn binnenkort allemaal te vinden op www.JeKuntmeer.nl “Activiteiten waar ook mensen van WoR aan meedoen, worden op een andere manier aangeboden. In de wijk is er bijvoorbeeld een Open Atelier. De tekendocent stuurt de cursisten nu via de mail opdrachten. ‘Belmaatjes’ is opgezet, waarbij bewoners met een licht verstandelijke beperking elkaar bellen.”

Kortom: er worden veel nieuwe, veelal digitale manieren bedacht om contact te onderhouden en kennis en informatie te delen. De gemeente is bezig I-pads beschikbaar te stellen. “Maar hoe digitaal vaardig zijn de mensen?”,verzucht Wendy bezorgd.

Tot slot zamelt de dagbesteding samen met Buurtwerk spullen in, zoals puzzels en knutselspullen, om die onder de nu thuis zittende bezoekers van de dagbesteding en eenzame buurtbewoners te verdelen.