Je moet het wel wíllen
Deze keer laten we iemand aan het woord die zelf de kracht van Welzijn op Recept heeft ervaren: Lynn de Leon (64) uit Amsterdam. In dit artikel vertelt zij hoe haar zwarte, door rouw en verdriet getekende leven weer kleur kreeg en zinrijk werd door deze andere manier van verwijzen, waarvan zij zelf ambassadeur werd.
‘Ik ben alles kwijt, ik kan niet meer’, met dat inktzwarte gevoel kwam Lynn eind 2016 bij haar huisarts. In augustus was ze na 22,5 jaar trouwe dienst als teamleider bij Albert Heijn haar baan kwijtgeraakt en medio november overleed haar man, 1,5 maand nadat de diagnose longkanker was gesteld. De huisarts luisterde naar haar verhaal en verwees haar door naar de psycholoog. “Ik had zoveel vragen” en in de gesprekken met de psycholoog vond ze gaandeweg antwoorden daarop.
Toen het wat lichter werd, zei ze dat ze graag meer wilde en zo kwam ze bij Welzijn op Recept en werd doorverwezen naar Frances, maatschappelijk werkster/welzijnscoach: “Zij heeft me meteen gebeld en voor de volgende dag een afspraak gemaakt.” In dat gesprek werd meteen duidelijk wat Lynn zo miste: sociale contacten. Op haar werk maakte ze met iedereen graag een praatje. Dus raadde Frances haar Koffiepraatjes aan, onder het genot van een kopje koffie en een koekje gezellig een praatje maken met bewoners van De Boeg en andere wijkbewoners. “Daar leer je veel en deel je verhalen.”
‘Als je niet alleen durft te gaan de eerste keer, ga ik met je mee’, had Frances aangeboden, maar dat bleek niet nodig. Toch was Lynn blij met het aanbod, met de aandacht. Het feit dat ze altijd bij Frances en haar collega welzijnscoach Wendy terecht kon, dat er iemand is buiten de familie, deed haar goed: “de welzijns-coaches helpen je te kiezen en na te denken, ze begeleiden en dwingen niet.”
Belang van taal
Maar alleen praten was niet voldoende, Lynn wilde nog beter Nederlands leren, vooral de grammatica. Geboren op de Filipijnen als Amerikaans staatsburger, was ze op haar 18e met een dansgezelschap naar Europa gekomen. In Amsterdam ontmoette ze een Italiaanse man. Ze trouwden en kregen een zoon en een dochter. Net als hij leerde ze zichzelf Nederlands en in het gezin werd, ook in het belang van de kinderen, altijd Nederlands gesproken. Dat ging prima, maar ze wilde af van de fouten die ze soms maakte.
Dus ging Lyn op Nederlandse conversatieles en twee keer per week naar mixen voor Mokum, een taalmaatjesproject, waar ze ook haar vriendin warm voor wist te maken: “Het is belangrijk te weten wat je wil bereiken.”
Oppasoma
Naast de taal trok haar, vanuit het dansen van vroeger, ook het bewegen op muziek en een soort yoga. Ook aan de hersentraining en de Bingo eens per maand nam ze deel: “Alles wat ik kon doen om met mensen te praten, heb ik gepakt.” Bijna dagelijks was ze in het Huis van de Wijk Mansvelt en Huis van de Buurt in Bos en Lommer. Vorig jaar kreeg ze een hartinfarct en is ze het toch rustiger aan gaan doen, al gaf ze gretig gehoor aan het advies van de psycholoog de cursus Omgaan met stress te gaan volgen. En toen haar zoon 6 maanden geleden een kindje kreeg, besloot ze elke woensdag oppasoma te zijn.
WoR-ambassadeur
Dankzij Welzijn op Recept staat Lynn weer positief in het leven, met meer zelfvertrouwen. De psycholoog en de welzijnscoaches hebben haar de weg daarnaartoe gewezen, activiteiten voorgesteld waar ze iets mee kon: “Ik heb nooit geweten dat er een buurthuis was met allemaal activiteiten.” Steeds benadrukt ze hoe belangrijk de eigen inzet van de cliënt daarbij is: “Welzijn op Recept is heel goed voor iedereen, maar je moet het wel wíllen.”
Met haar eigen positieve ervaring probeert ze nu ook anderen enthousiast te maken. Inmiddels heeft ze haar verhaal verteld voor een grote groep uit de eerstelijns gezondheidszorg en voor een groep business-mensen, …..als een ware WoR-ambassadeur.