Psychosociale problematiek in coronatijd
Op deze pagina vindt u recente studies die inzicht geven in de toename van psychosociale problematiek in de maatschappij onder invloed van corona.
De bedreigde stad: de maatschappelijke impact van COVID-19 op Rotterdam, een studie uitgevoerd door o.a. de Erasmus Universiteit. (April 2020)
Deze studie naar de maatschappelijke impact van de corona crises is uitgevoerd onder algemene en Rotterdamse bevolking. De resultaten laten zien dat 40% van de Rotterdamse bevolking zich persoonlijk voelt bedreigd. Bijna 1 op de 3 werknemers is bang voor baanverlies en meer dan de 1/2 van de ZZP’ers en uitzendkrachten is bang voor een groot verlies van inkomen. En ongeveer 4 op de 10 inwoners zou op dit moment de huisarts en ambulante zorg mijden vanwege besmettingsgevaar.
Veel inwoners tonen daarnaast een grote bereidheid om anderen te helpen. Het onderzoek laat een ‘afstandelijke solidariteit zien, d.w.z. solidair aan de overheidsmaatregelen en een ‘nabije’ solidariteit, door er voor hulpbehoevenden te zijn. De nabije solidariteit wordt vooral gezien bij de groep hoog opgeleiden en jongeren. De crises raakt vooral de kwetsbaren en de middengroep. De kwaliteit van buurt- en burenrelaties neemt toe.
De studie adviseert m vooral oog te blijven houden voor mensen met een marginaal netwerk de weinig sociale steun ontvangen van naasten.
Berichten uit een stille stad: de maatschappelijke impact van COVID-19 in Den Haag, een studie uitgevoerd door De Haagse School, mei 2020
De impact van COVID- 19 op de Haagse samenleving is fors. Veel mensen hebben inkomensverlies geleden, mijden medische zorg en geven aan dat ze minder medische zorg ontvangen. Veel forser nog is de angst: de helft van de respondenten is bang om zijn baan of bedrijf te verliezen als gevolg van de crisis. Hierbij worden juist de zwakste groepen het hardste getroffen. Mensen met een tijdelijk contract, lager opgeleiden, laagbetaalden en mensen met een zwakke gezondheid geven
veel vaker aan inkomensverlies te hebben geleden, medische zorg te mijden en minder zorg te ontvangen. Ook de stress is toegenomen, met name onder jongeren en de minima. Hier staat tegenover dat het vertrouwen in buurtgenoten en het oordeel over relaties in de buurt positief is. En hoewel ook hier geldt dat de zwakste groepen het negatiefst over hun buurt zijn, is juist voor deze groepen het oordeel positiever geworden sinds COVID-19. Respondenten geven aan dat ze anderen meer helpen en mensen met een zwakke gezondheid geven aan dat ze meer geholpen worden. Het vertrouwen in nationale instanties, waaronder de nationale overheid, is toegenomen.
Ondanks het feit dat de maatregelen al 1,5 maand van kracht zijn, worden de maatregelen in Den Haag door een ruime meerderheid van de respondenten nageleefd.
De impact van de coronamaatregelen op de psychische gezondheid van de algemene bevolking, uitgevoerd door het Trimbos Instituut.
Deze studie (8 mei 2020) laat een duidelijk beeld zien van de negatieve impact van de coronacrises op de mentale gezondheid. Van de respondenten die aangeven meer stress re ervaren door corona, omdat ze zich bv meer zorgen maken over hun financiële toekomst en werk, heeft 60% depressieve gevoelen en angstklachten. Ook geeft 10% van deze groep aan de afgelopen periode last te hebben van suïcidale gedachten.
Een derde van de mensen die de vragenlijst invulden gaf aan meer psychische klachten te ervaren dan eerst. Zij hebben last van depressieve gevoelen, slaapproblemen en angst. 13 % geeft aan angst voor het coronavirus zelf te ervaren. Bij hen zijn de klachten het hevigst. Het Trimbosinstituut verwacht binnenkort “een ‘tsunami aan psychologische klachten’, die voorlopig niet stopt. Het aantal faillissementen blijft de komende tijd stijgen, net als het aantal mensen in rouw. Ook de nasleep van de lockdown kan psychisch problemen aanwakkeren”.
Opschaling van GGZ is nodig. Net als laagdrempelige zorg in wijk. Ook EHealth biedt kansen.
Hier een interview in de Trouw over dit onderzoek
Het project Coronatijden, uitgevoerd door een consortium van o.a. de Universiteit van Amsterdam
Een studie (28 mei 2020) die kijkt naar de impact van ‘sociale afstand’ op kwetsbare groepen. Tussentijdse resultaten laten zien dat het ontbreken van sociaal verkeer juist bij deze kwetsbare groep leidt tot een verminderde kwaliteit van leven en tot gezondheids- en veiligheidsrisico’s. Door het wegvallen van dagbesteding en structuur is eenzaamheid een nijpend probleem. Ook zijn er in alle kwetsbare groepen mensen die buiten proportioneel bang zijn voor de coronadreiging en worden er gezondheidsproblemen, somberheid, en zelfdestructief gedrag gemeld, zoals meer drinken, gokken, en compulsief kopen op internet. Een eerste advies is om het sociaal verkeer dat nodig is voor een minimale gezondheid en kwaliteit van leven te waarborgen en face-to-face contact bij begeleidings- en dagbestedingsprogramma’s weer veilig op te bouwen. Digitale middelen zouden hierbij ingezet kunnen worden.
en
Zie hier een interview in het Parool