Aansluiten bij wie iemand is, voegt veel kwaliteit van leven toe

foto: Marianne Vlug (li) en Marijke Boot (re)

Op 7 juli besteedden we aandacht aan de Puzzelmethodiek, een soort Welzijn op Recept die in de gemeente Stichtse Vecht wordt toegepast. Toen belichtten we Puzzelstukjes 1 en 2. Vandaag gaan Marijke Boot en Marianne Vlug, opbouwwerker en projectleider bij MOmenz, in op Puzzelstuk 3, het oplossen van de hulpvraag met informele hulp en meer betrokkenheid vanuit de samenleving.

Marijke Boot loopt alle puzzelstukjes nog even langs: “Puzzelstuk 1 gaat om wat iemand zélf kan, puzzelstuk 2 welke ondersteuning het netwerk kan bieden, puzzelstuk 3 welke informele hulp er mogelijk is en als het echt niet anders kan puzzelstuk 4, de professionele ondersteuning, zoals dagopvang of specialistische zorg. Maar die proberen we door de inzet van 1 tot en met 3 zoveel mogelijk te voorkomen.”

Informele zorg

Met informele zorg wordt een breed scala aan organisaties bedoeld, variërend van bijvoorbeeld de Zonnebloem en Handje Helpen tot kerken, bewonersinitiatieven en diverse verenigingen. Kortom: allemaal organisaties midden in de maatschappij waar vrijwilligers actief zijn. De hulp en ondersteuning die zij bieden, kan bestaan in ‘het er zijn’ voor de inwoner met de hulpvraag, waardoor die iets kan (blijven) doen waar hij/zij gelukkig van wordt. Of doordat de hulpvrager een zinvolle daginvulling vindt door bij zo’n organisatie als vrijwilliger aan de slag te gaan.

“Maar dat gaat niet zomaar”, aldus Marianne Vlug. “We voeren veel gesprekken met verschillende organisaties. Soms is er aanvankelijk terughoudendheid, ‘we kunnen geen begeleiding geven’. Je moet eerst tijd investeren voor je een plek voor inwoners met een hulpvraag gevonden hebt. Je kunt dan sámen naar een oplossing zoeken, die aansluit bij wie iemand is. Wat kunnen jullie bieden, wat past bij jullie organisatie, wat hebben jullie van ons nodig, zijn er vragen?”

Vrijwillige coaches

Eventueel worden ook vrijwillige coaches ingeschakeld. Zij vormen de schakel tussen de ondersteunende organisatie, het vrijwilligerswerk en de welzijnsorganisatie. De coaches worden geworven via de site van vrijwilligerswerk. Daar staan ook de competenties vermeld die vereist zijn. Het gaat altijd om een functie voor een beperkte tijd en een vastomlijnde opdracht.

Doelgroepen

In het derde puzzelstuk richten Boot en Vlug zich momenteel vooral op drie doelgroepen: mensen met geheugenproblematiek/beginnende dementie, statushouders en vluchtelingenvrouwen in de noodopvang. Wellicht kunnen van daaruit ook nog meer inwoners binnen Welzijn op Recept worden geholpen. De welzijnsorganisatie heeft namelijk enkele jaren geleden de eigen ontmoetingsactiviteiten verzelfstandigd. Deels zijn die sindsdien overgenomen door vrijwilligers. Als de contacten er eenmaal zijn, kan er vanuit naoberschap, maatschappelijke verantwoordelijkheid en een zorgzame, dementievriendelijke samenleving verder gewerkt worden.

Succesverhalen

De eerste successen zijn al behaald. Bijvoorbeeld de meneer die zijn hele leven actief is geweest bij de voetbalvereniging. Door geheugenproblemen ging dat niet meer. Zijn vrouw viel de mantelzorg voor haar man steeds zwaarder. Professionele dagbesteding was niets voor hem. Dus werd besproken welke rol zijn voetbalclub kon spelen bij het ontlasten van de mantelzorger. Clubleden komen meneer nu wekelijks ophalen om samen naar een wedstrijd van het eerste elftal te kijken. Zo blijft het contact bestaan en heeft zijn vrouw even tijd voor zichzelf.

Een ander voorbeeld zijn de vluchtelingenvrouwen. Vlug: “We deden al activiteiten in de noodopvang waar zij verblijven. Maar we zagen een zekere passiviteit, ze misten iets waarvoor ze hun bed zouden uitkomen. Maar hoe motiveer je deze vrouwen meer de maatschappij in te gaan, zeker als ze geen Nederlands of Engels kennen?”

Eerst zijn er een-op-een’gesprekken’ gevoerd, gebruik makend van plaatjes, om erachter te komen wat ze leuk vonden. Uiteindelijk heeft dat tot mooie ontwikkelingen geleid. Sommige vrouwen kwamen terecht in het Wijkpark Maarssenbroek, dat gerund wordt door vrijwilligers. Die hadden aangegeven dat er extra vrijwillige handen nodig waren. Boot: “Maar de vrouwen kenden de route ernaartoe niet, ze waren nog nooit ver van de opvang geweest. De eerste keer ben ik mee geweest, heen. Toen heb ik daar gevraagd: ‘Denk eens mee, hoe komen ze terug? Een vrijwilliger bracht de dames toen tot het winkelcentrum, waar ze zelf de weg weer wisten. Ik ben nog twee keer meegegaan, inmiddels weten ze zelf de weg.” Doordat de opbouwwerker bij de noodopvang en het wijkpark was geweest, ontstond gemakkelijker contact. “Dat was niet gelukt, als ik een mail had gestuurd.”

De vluchtelingenvrouwen én de Wijkpark-vrijwilligers zijn enthousiast. Het werken in het park geeft hen een zinvolle daginvulling en maakt hen gelukkiger. Bovendien heeft het de bereidheid om Nederlands te leren bevorderd, uitgaande van praktische zaken als hark, boom en bloem.

Vijf andere vrouwen hebben aansluiting gevonden bij een naai- en ontmoetingsgroep in de kerk vijf kilometer van de noodopvang. De kerk heeft voor hen buskaarten geregeld. Inmiddels leven de vrouwen echt met elkaar mee. Het enthousiasme van de vijf stak ook de vrouwen in de noodopvang aan. Er is een naaimachine gekomen, zodat ze zelf kleding maken.

Voor meer informatie over de uitdagingen van samenwerken, download het ebook “Welzijn op Recept, de uitdaging van samenwerking tussen zorg en welzijn”

Voor meer succesverhalen download het boekje “Pareltjes van Welzijn op Recept”

Benieuwd naar meer kennis en ervaring uit de dagelijkse praktijk van Welzijn op Recept, volg ons dan op Linkedin