Fullspeed van nul naar drie activiteiten met Welzijn op Recept
Je voelt je eenzaam en niet meer echt nuttig in de maatschappij, zingeving ontbreekt. Het overkwam Magda Kamphuis, nadat ze anderhalf jaar geleden van Amersfoort naar Dinxperlo was verhuisd. Wat doe je dan? Kamphuis besloot naar de huisarts te gaan opdat die haar zou doorverwijzen naar de POH-GGZ. Dat gebeurde, maar die verwees haar weer door naar welzijnscoach Steffan Rexwinkel. Wat volgt mag met recht een succesverhaal worden genoemd.
In Amersfoort had mevrouw Kamphuis dagbesteding: ze pakte snoep in en deed typewerk. Ze kon altijd terugvallen op de POH-GGZ van haar huisartsenpraktijk, met wie ze een goede band had. Maar na haar verhuizing naar Dinxperlo, moest ze weer opnieuw beginnen. Gevoelens van eenzaamheid en zinloosheid kwamen op. Ze wilde weer dagbesteding gaan doen, maar die bleek in Doetinchem te zijn, te ver weg. Misschien vrijwilligerswerk dan? “Ik ben niet zo goed met mensen, dat is lastig met vrijwilligerswerk”, aldus Kamphuis. Ze kampt haar hele leven al met autisme, bij veel mensen voelt ze zich niet meer op haar gemak.
Doorverwezen naar welzijnscoach
Ze besloot naar de huisarts te gaan, met de bedoeling dat die haar zou doorsturen naar de POH-GGZ. Die zou vast kunnen helpen. Dat was ook zo, alleen anders dan verwacht: de praktijkondersteuner verwees haar door naar Welzijn op Recept: ‘Dan moet u bij Steffan zijn.’ Oftewel welzijnscoach Steffan Rexwinkel. De lijnen tussen verwijzer en welzijnscoach in Dinxperlo zijn kort: “Ik zit niet echt in de praktijk, maar aan de praktijk. Ik voel me er wel onderdeel van.”
Van productiewerk naar kantoorwerk
Ze gingen in gesprek en mevrouw vulde het Spinnenweb in. Ze scoorde vooral laag op het gebied van zingeving, ze had behoefte om zich nuttig te maken. ‘Waar voel je je goed bij?’ was Rexwinkel’s vervolgvraag. ‘Productiewerk’, was het antwoord, ‘in een niet te rumoerige omgeving en met niet te veel mensen.’ “Een heel specifieke activiteit”, aldus de welzijnscoach.
Zo kwam mevrouw Kamphuis op het kantoor van Figulus Welzijn terecht: “Eén middag en al snel twee middagen. Eerst heb ik papier versnipperd, maar toen was het papier op en nu help ik Alex, de conciërge, de vaatwasser in- en uit te ruimen. Ik zet alles op de kar en hij ruimt het dan verder op. Eigenlijk is het jammer dat ik hier op rustige dagen zit. Ik zou nog nuttiger voor hem zijn als het druk is”, zegt ze bijna verontschuldigend.
Maar het gaat goed met haar, het leven is weer zinvol en ze leert door haar vrijwilligerswerk steeds meer mensen kennen. Wel blijft ze moeite houden met de sfeer op haar werk, vol humor, met name Alex en Steffan ‘bestoken’ elkaar met grappen en grollen. Rexwinkel: “Ze heeft hier wel geleerd dat ze het niet serieus moet nemen.”
Sinds kort heeft mevrouw Kamphuis er nog een taak bij gekregen: “Ik help één ochtend bureaumedewerkster Marielle op de administratie, met de computer en papieren opruimen in mappen. Hartstikke spannend.”
Rexwinkel is blij dat mevrouw Kamphuis al haar werkzaamheden op het kantoor van zijn welzijnsorganisatie doet: “Zo kunnen we makkelijk poolshoogte nemen, zien hoe het gaat. Of ze wil of niet, ze ziet me daar alle dagen”, grapt de welzijnscoach. “Ik probeer voor een zo groot mogelijk aanbod te zorgen. Het is zonde als je een welzijnsrecept krijgt, maar je kunt geen passende activiteit bieden.” Hij maakt gebruik van het bestaande aanbod van verenigingen en clubs, maar zet, inspelend op behoeftes, ook nieuwe dingen op, zoals een handwerkcafé, een repaircafé en een vrouwencafé voor nieuwkomers en vrouwen uit Dinxperlo. “Dat is mijn dubbelrol.”
Bedankkaartje
Mevrouw Kamphuis is heel blij dat het dankzij Welzijn op Recept weer goed met haar gaat: “Ik heb de huisarts en de POH een kaartje geschreven om ze te bedanken.”
Voor meer succesverhalen download of bestel ook het boekje “Pareltjes van Welzijn op Recept”
Benieuwd naar meer kennis en ervaring uit de dagelijkse praktijk van WoR volg ons dan op Linkedin