Met Welzijn op Recept de angsten te lijf
Hoe mooi en inspirerend de verhalen van de verschillende samenwerkingspartners binnen Welzijn op Recept ook zijn, de beste promotie voor deze interventie zijn toch de ‘succesverhalen’ van inwoners die er zelf mee te maken hebben gehad. Zoals het verhaal van de 85-jarige Martha.
Haar man was jaren geleden overleden en ze had haar leven weer opgepakt. Ze had wel steun aan haar kinderen, maar die woonden ver weg. Dat viel haar zwaar: niet even spontaan een bezoekje of horen hoe het gaat. Toen de corona uitbrak, namen de zorgen toe, evenals de angst voor besmetting. Ze krijgt hartkloppingen en gaat daarmee naar de huisarts. Die verwijst haar in eerste instantie door naar de praktijkondersteuner GGZ. Via haar komt ze bij de welzijnscoach terecht. Die gaat met Martha in gesprek en ontdekt al snel waar het probleem zit: Martha maakt zich zorgen om haar kinderen, denkt dat het niet goed met hen gaat. Ze is niet digitaal vaardig en kan hen dus ook niet via beeldbellen zien en spreken. Dat gaat alleen telefonisch.
Schrijven lucht op
Ze is bang om buiten te komen, vrienden zijn overleden. Haar broer woont wel dichtbij, maar ze durven niet bij elkaar op bezoek te gaan. Martha raakt steeds meer geïsoleerd, haar wereld wordt steeds kleiner. Gevoelens van eenzaamheid komen op. Ze heeft enorme behoefte aan iemand die oog heeft voor haar spanningen. Gelukkig kan ze dingen van zich af schrijven, het verwoorden van wat haar bedrukt, lucht op. De welzijnscoach bespreekt Martha’s ‘brieven’ met haar. Ze merkt dat er gaandeweg iets begint te schuiven, dat de angsten Martha niet meer zo overheersen. Wanneer ze haar bij een volgend contactmoment vraagt: ‘Wat heb je geschreven?’, krijgt ze het antwoord: ‘Niks’. ‘Niks?’, reageert de welzijnscoach verbaasd. ‘Ja, ik heb besloten het nieuws niet meer te volgen, dat is alleen maar ellende.’ Ze wil zich niet nog meer laten verontrusten. Nu alles weer langzaamaan open gaat en dingen weer kunnen, wil ze het juist weer proberen. Maar in het verleden is ze een paar keer gevallen en ze is bang dat dat nu opnieuw zal gebeuren als ze naar buiten gaat. Ze had een vervoerspas, maar omdat ze daar te weinig gebruik van maakte, is die haar afgenomen. De welzijnscoach adviseert haar die toch weer aan te vragen en helpt haar daarbij. En met succes! Martha is vastbesloten deze zomer met het pasje naar haar kinderen te gaan.
Behoedzame aanpak
Ook andere activiteiten pakt ze weer op. Ze heeft een brede culturele interesse. In het kader van ‘Vier het Leven’ bezocht ze samen met een vrijwilliger theatervoorstellingen. Door corona en de coronamaatregelen kon dat niet meer. Toen de theaters weer open gingen, was haar eerste reactie: ‘laat maar, het is toch niet meer hetzelfde als vroeger.’ Maar ze zegt nu: ‘ik weet eigenlijk niet waarom ik er toen zo in stond.’ Voor de welzijnscoach was de uitdaging: de angsten moeten worden aangepakt, maar leg ik er teveel nadruk op, dan worden ze versterkt. Doe ik het niet, dan blijven de onderliggende oorzaken liggen. De welzijnscoach heeft Martha’s angsten serieus genomen, maar haar tegelijk behoedzaam laten inzien: Is dit het? Zo’n beperkt leven? Ze had genoeg dingen die ze leuk vond en die ze ook wilde. Telkens vroeg dan de welzijnscoach: ‘Wat houd je tegen?’ Uiteindelijk adviseerde zij Martha: kijk wat kan en ervaar hoe het voelt. Dat werkte: elke zondag drinkt ze nu koffie met de buurvrouw. Eerst kwam die naar haar toe, want ‘stel dat ik val’. Inmiddels is het ook omgekeerd. Ze besefte dat de angst om te vallen groter was dan het risico dat dat werkelijk zou gebeuren.
Voor meer succesverhalen download of bestel ook het boekje “Pareltjes van Welzijn op Recept”
Benieuwd naar meer kennis en ervaring uit de dagelijkse praktijk van WoR volg ons dan op Linkedin