Luisterend oor doet meer dan 1000 woorden.
foto: Ger Moors
Eenzaamheid bestrijden met Welzijn op Recept. Dat het kan, bewijst het verhaal van Ger Moors. Zijn hele leven was hij een zelfstandig man, die niemand nodig had. Hij was alleen, maar nooit eenzaam. Dat veranderde radicaal toen hij van een trapje viel en zijn heup brak. Dankzij een oplettende thuiszorgmedewerkster kwam hij bij de welzijnscoach terecht. Een gouden greep!
Ger Moors was op zijn 67e met pensioen gegaan, maar hij besloot nog een paar jaar door te werken als vrachtwagenchauffeur. “Ik voelde me fit, was nooit ziek en zag mezelf niet 24 uur per dag alleen thuis zitten. Dat ging prima tot 21 december 2021: ik had geladen en gelost, liep een trapje af en ben heel ongelukkig gevallen: mijn heup op twee plaatsen gebroken, de kop en de kom. Dus meteen geopereerd en twee dagen later weer naar huis.”
Buurtzorg kwam dagelijks voor de verzorging. “Toen realiseerde ik me wat eenzaamheid is. Dat had ik altijd weggelachen en nu was ik opeens afhankelijk van anderen.”
Een van de Buurtzorgmedewerkers zag dat het niet goed ging met Ger, dat hij niet lekker in zijn vel zat. Zij heeft contact gezocht met de huisarts en vervolgens kwam de praktijkondersteuner bij Ger thuis. “We hebben een gesprek gehad en toen ben ik bij De Stuw, bij Yasemin terechtgekomen.” Anders gezegd: de POH verwees Ger door naar Welzijn op Recept en zo kwam hij bij de welzijnscoach in Hardenberg terecht. En dat bleek een verstandige beslissing.
Met gevoel luisteren
Meteen bij het eerste gesprek met de welzijnscoach vond al een omslag plaats: “Ik heb mijn verhaal verteld, terwijl zij luisterde. Het was heel emotioneel, de tranen stroomden over mijn wangen.” Hij voelde zich gehoord, iemand was er voor hem. Of zoals Ger het liefdevol beschrijft: “Ze gaf warmte, medeleven, een lief gevoel. Later in de keuken stond ik te zingen.”
Het toont de kracht en de impact van het rustig, onbevangen en zonder oordeel luisteren. Met dit ene gesprek was de eerste stap uit de eenzaamheid gezet: “Ik ben anders naar het begrip eenzaamheid gaan kijken.”
Eenzaamheid de baas
Een eerste stap, maar er moest nog veel gebeuren. De welzijnscoach merkte meteen dat Ger behoefte had aan gesprekken over onverwerkte pijn uit het verleden. Ze begeleidde hem daarom eerst naar een maatschappelijk werker en deed zelf een stapje terug.
Later heeft zij het weer opgepakt en samen met Ger een plan opgezet om gefaseerd naar vrijwilligerswerk toe te gaan. Zo volgde hij de training ‘Eenzaamheid de baas’. “Daarin werden punten aangegeven die je kunnen helpen. Een herkende ik van heel lang geleden. Als kind van 5-6 jaar zat ik vaak voor me uit te staren. Mijn ouders zeiden dan: ‘Wat zit je weer te dagdromen?’ Ik liet alles wat stress gaf aan me voorbijtrekken, als een film of een buis, tot er een lichtpuntje, een geluksmomentje kwam. Op dat geluksmomentje ga je dan door en zo overwin je de stress. Daar mag je jezelf best een schouderklopje voor geven. Gevoelsmatig heb ik ervaren dat een jaar stress je tien jaar van je leven kost.” Voor hem was het destijds een soort overlevingsmechanisme. Nu raadt hij het ook anderen aan. “Mensen komen naar me toe, ook die ik niet ken, en vertellen hun verhaal.”
Vrijwilligerswerk
Nadat hij hersteld was, heeft Ger eerst nog zijn werk hervat, maar al snel maakte hij kenbaar dat hij ging stoppen, hij had het werk niet meer ‘nodig’. Onderwijl was hij namelijk op de dinsdag, zijn vrije dag, gestart met vrijwilligerswerk in de Buurtkamer. Elke dinsdag komen daar zo’n veertig 50-plussers bijeen om samen warm te eten. “Er is een vaste kok, als vrijwilligers doen wij het voorbereidend werk: we snijden de groenten, zetten alles klaar en ontvangen de mensen. Om 17.30 uur dienen we op.” Het klikte meteen, zijn humor werd gewaardeerd. ‘Kom je de volgende keer weer?, werd bij de eerste keer gevraagd. Die klik is niet vreemd: Ger helpt graag mensen. Zo stond hij onder anderen als psycho-geriatrisch verpleegkundige mensen met dementie bij in hun laatste levensfase. “Topwerk”, aldus Ger, “je kon gevoelens delen, het gevoel geven dat ze verstaan worden.”
Een luisterend oor
Inmiddels helpt Ger ook donderdags bij de spelletjesmiddag in zorgcentrum ’t Welgelegen in Gramsbergen. Op de vrijdag is hij pas begonnen als maatje met een mevrouw. Ook dat voelde meteen goed: “Ze heeft me al uitgenodigd om ’s avonds eens een kopje koffie te komen drinken.” Ger weet uit eigen ervaring: een luisterend oor doet meer dan duizend woorden.”
Voor meer succesverhalen download het boekje “Pareltjes van Welzijn op Recept”
Benieuwd naar meer kennis en ervaring uit de dagelijkse praktijk van Welzijn op Recept, volg ons dan op Linkedin